Na patrona naszej szkoły wybraliśmy Marię Kownacką. Przy wyborze kierowaliśmy się przede wszystkim wartościami wychowawczymi. Maria Kownacka urodziła się 11 września 1894 roku w Słupie. Do ósmego roku życia miała wyjątkowe i pogodne życie. Nagła śmierć Matki przecięła wszystko tragicznie zaważyła na dalszych jej losach. Po wyjątkowo ciężkim, sierocym dzieciństwie i trudnej młodości, przy słabym zdrowiu nie udało jej się ukończyć wyższych studiów, o których marzyła. W wieku kilkunastu lat zaczęła pracować jako nauczycielka. Już od roku 1912 prowadziła we wsi Dębowa Góra tajne nauczanie dzieci. W larach 1914 - 1915, a następnie 1918 - 1919 pracowała w szkole, którą sama założyła w majątku Krzywda, prowadząc jednocześnie przedszkole, szkołę i kursy dla dorosłych. Robiła to zupełnie bezpłatnie, mając tylko utrzymanie w domu siostry, żony właściciela majtku. Lata od sierpnia 1915 roku do czerwca 1918 roku spędziła wysiedlona, w Mińsku Białoruskim, gdzie także z zapałem oddawała się pracy społecznej. Po powrocie do Krzywdy, w czerwcu 1918 roku, witana przez ludzi ze spontaniczną radością, znów podjęła pracę w swojej, biednej szkole – w izbie czworakiej, bez pieca i bez podłogi, po prostu na klepisku. Ta samozwańcza szkółka była uznawana przez władze, a nawet stawiana innym za wzór. Pieniędzy jednak brakowało na wszystko. Brak książek Kownacka zastępowała opowiadaniami własnego pomysłu. Tak więc jej pierwsze utwory powstawały jakby „na zamówienie społeczne”. W roku 1919 przyjaciółka pisarki dostarczyła jej rękopis ówczesnej redaktorce „Płomyka”, Halinie Radwańskiej i od tego czasu zaczęła się współpraca Kownackiej z czasopismami dziecięcymi. W końcu roku 1919 opuściła pracę w krzywdzieńskiej szkole i przeniosła się do Warszawy. Zaczęła pracę w bibliotece Ministerstwa Reform Rolnych. Wieczorami starała się dopełnić luki w wykształceniu, kończąc kurs dla nauczycielek oraz kursy dla bibliotekarzy.
Utwory książkowe Marii Kownackiej zaczęły ukazywać się w latach trzydziestych. Wydawała je „Nasza Księgarnia”.
W 1928 roku była współorganizatorką teatru kukiełkowego „Baj”, który zdobył ogromną popularność wśród najmłodszych. Przez wiele lat pisała dla „Baja” liczne sztuki. Stale współpracowała też z „Płomykiem” i „Płomyczkiem”. Przed wojną ukazały się następujące jej ksiązki:
- „Plastusiowy pamiętnik”,
- „Kukuryku na ręczniku”,
- „Bajowe bajeczki”,
- „Deszczyk pada, słonko świeci”,
- „Cztery mile za piec”,
- „Miała babuleńka kozła rogatego”.
Okupację spędziła pisarka w Warszawie, współredagując czasopisma dla dzieci: „Jawnutki” i „Dziennik Dziecięcy”. Po wojnie współpracowała ze scenami lalkowymi, placówkami oświatowo-wychowawczymi, zajmowała się działalnością społeczną i publicystyczną. Wydała łącznie 50 książek, które osiągnęły nakład kilku milionów egzemplarzy. Niektóre z nich były tłumaczone na języki obce: niemiecki, czeski, słowacki, rosyjski, litewski,
a nawet gruziński. Spośród licznych książek wydanych przez pisarkę po 1945 roku największe powodzenie zyskały: „Kajtkowe przygody”, „Tajemnica uskrzydlonego serca”, „Dzieci z Leszczynowej Górki”, „Rogaś z Doliny Roztoki”, „Szkoła nad obłokami”, „Głos przyrody”, „Teatrzyk supełków”,„Cztery mile za piec”, „Razem ze słonkiem”.
Książki Marii Kownackiej, pisane prostym językiem, osadzone w realiach doskonale znanych najmłodszym, cieszą się nieustannie wielkim powodzeniem u dzieci. Cenione są wśród pedagogów i uznawane przez krytykę.
Potrafiła łączyć ciekawą fabułę z wartościami wychowawczymi. Stąd wiele miejsca w jej twórczości zajmują problemy współżycia rodzinnego, kultury dnia codziennego oraz szeroko rozumianej idei ochrony przyrody. Zapytana przez redaktor Annę Kornacką o przyszłość dziecięcego świata bajek, odpowiedziała bez wahania: „Sądzę, że świat bajek o bajeczek pozostał bezpieczny. Dziecko, zamiast czarownicy na miotle wsadza ją na motocykl albo do samochodu, chociaż ona i na miotle dobrze latała. Świat bajek nie runie, bo jest potrzebny i dzieciom i dorosłym”.
Maria Kownacka, w uznaniu zasług, położonych na polu literatury dziecięcej, wyróżniona została wieloma, wysokimi odznaczeniami państwowymi, w tym: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Dzieci przyznały jej Order Uśmiechu. Otrzymała również nagrodę Prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości literackiej. Maria Kownacka zmarła 27 lutego 1982 roku w Warszawie.
Była osobą, która przez lata pracy zawsze podkreślała piękną myśl Janusza Korczaka: „Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat i o człowieka”.
